تبدیل اسم به زبان های مختلف

منتقل شده از وبلاگ قبلی ام azetrom.blogfa.com

تبدیل اسم به زبان های مختلف خاص:

ایران باستان(میخی)
مصر باستان (هیروگلیف)
خط روشن دلان(بریل)
ژاپنی (نیهونگو)

به ادامه مطلب مراجعه کنید تا هم اطلاعات بیشتری در مورد خط ها پیدا کنید هم طرز تبدیلشونو بدونید

خط میخی خطی است که توسط اقوام باستانی آسیای غربی مثل سومری ها، آشوری ها، بابلی ها، ایلامی ها و ایرانی ها از هزاره سوم پیش از میلاد تا نیمه سده اول میلادی برای نوشتن استفاده می شده است. در این خط واژه ها یا هجاها یا حروف آن از نشانه های میخ مانندی که در کنار هم قرار گرفته اند درست شده است. این میخ ها با توجه به جهت قرار گرفتنشان تشکیل چهار عنصر را می دهند. عنصر پنجمی هم وجود داردکه از ترکیب دو میخ به صورت زاویه ای با دهانه باز به سمت راست درست شده است. این احتمال می رود که سومری ها نشانه های خط میخی را در حدود 2900 پیش از میلاد در جلگه های پایین دجله و فرات، با ساده کردن خط تصویری ساخته اند . اکدی ها نیز با کوچ کردن به بابل، از سال 2400 پیش از میلاد خط میخی گرفته شده از خط تصویری را از سومری ها آموختند. ولی خط میخی اکدی سومری شکل بسیار پیچیده ای داشت . این خط بیش از 2000 نشانه و 20000 هزوارش داشت. بعدها بابلی ها با کاستن از تعداد نشانه های خط میخی، آن را به 400 تا 350 نشانه رساندند. اکدی ها با صرف نظر کردن از تاثیر معنی واژه، در شکل واژه فصل تازه ای را در تاریخ خط گشودند و از واژه نگاری به هجا نگاری توجه نمودند. در زمان فرمانروایی اکدی ها در بابل، خط میخی به آشور و ایلام نیز راه یافت و اندکی بعد کاری ها در آسیای صغیر نیز به خط میخی روی آوردند. خط میخی کمی پس از سال 2000 پیش از میلاد، به سوریه راه یافت و از این راه هیتی ها هم با خط میخی آشنا شدند. این خط حدود 1400 پیش از میلاد خط بین المللی بخش بزرگی از غرب آسیا را تشکیل می داد. در هزاره اول پیش از میلاد اورارتوها هم خط میخی آشوری را گرفتند و ایرانیان در سده پنجم پیش از میلاد، برای نخستین بار به فرمان داریوش بزرگ خط میخی پارسی باستان را از خط ایلامی درست کردند. خط میخی پارسی باستان با این گمان که از خط ایلامی گرفته شده است خط مستقلی است و آن را می توان تنها خط میخی الفبایی نامید.

برای تبدیل اسمتون به لینک زیر مراجعه کنید

خط میخی

مصر باستان (هیروگلیف)

خط هیروگلیف در حدود ۵ هزار سال قبل از تصویرنگاری مشتق شد. نزدیک به ۵۰۰ علامت تصویری در خط هیروگلیف وجود داشت. و طرز نگارش آن به دو صورت عمودی و افقی بود که در آغاز هیروگلیف عمودی و سپس افقی پدید آمد.این خط را مصریان اولین بار جهت نوشتن مطالب خود اختراع کردند و آن را هیروگلیف نامیدند. هیروگلیف به معنی کنده‌کاری مقدس و خط مقدس است که کنده‌کاران و صنعتگران آن را در دیوار آرامگاه‌ها، ستون‌ها، تندیس‌ها، مهرها و ... به کار می‌‌بردند. بعدها با پیدایی پاپیروس از این خط نوع دیگری پدید آمد بنام هیراتیک (مذهبی، با صلابت) و سپس با بهم‌ریختگی آن نوعی خط تندنویسی ایجاد گردید به نام خط عامیانه

برای تبدیل اسمتون به لینک زیر مراجعه کنید

خط هیروگلیف 1

خط هیروگلیف 2

هر دو لینک اسمتان را به یک زبان ترجمه می کنید فقظ شکل نمایشی اشان متفاوت است البته لینک ۲ حروف کامل تری دارد پیشنهاد من دومی هست

خط روشن دلان(بریل)

خط بريل كه در سال ۱۸۲۱ توسط لوئيس بريل ابداع شد، روشی است كه به طور گسترده‌ای در دنيا توسط نابينايان برای خواندن و نوشتن استفاده می‌شود. خط بريل در زبان‌های راست به چپ از راست به چپ نوشته شده و از چپ به راست خوانده می‌شود و در زبان‌های چپ به راست برعكس.
هر كاراكتر يا سلول بريل از شش نقطه تشكيل شده كه در يك مستطيل به صورت 2 ستون سه نقطه‌ای كنار هم قرار می‌گيرند. هر سلول می‌تواند دو حالت برجسته يا غير برجسته داشته باشد كه جايگشت اين دو حالت در شش نقطه مجموعاً ۶۴ حالت مختلف را ايجاد می‌كند. بدين ترتيب امكان نوشتن كليه حروف الفبا، اعداد و علایم رياضی، همچنين علایم نگارشی چون ويرگول، نقطه و ... فراهم می‌آيد.
جهت ارجاع و نامگذاری، اين نقطه‌ها را به ترتيب شماره‌گذاری می‌كنند. در زبان‌های راست به چپ، به طور استاندارد نقطه‌های سمت راست از بالا به پايين شماره ۱ تا ۳ و نقطه‌های سمت چپ، از بالا به پايين شماره ۴ تا ۶ را دارند. مثلاً برجسته بودن خانه‌های ۱-۳-۴ يعنی خانه بالا سمت راست، پايين سمت راست و بالا سمت چپ نماد حرف "م" يا در انگليسي حرف m می‌باشد.

برای تبدیل اسمتون به لینک زیر مراجعه کن

خط بریل

ژاپنی (نیهونگو)

ژاپنی یک زبان پیوندی است با منشا مورد اختلاف. زبانی که در ژاپن به آن تکلم می‌شود زبانی است آهنگ دار و صدادار و تقریبا تمام کلمات آن به حروف مصوت ختم می‌شوند. کلمات آن چند هجایی است و لایق تغییرات دستوریست. تصریف به وسیله اجزایی که به آخر کلمه الحاق کنند صورت می‌گیرد. زمان‌ها و وجه‌ها به وسیله ادات فعل از هم تمییز داده می‌شوند. زبان مکالمه از لحاظ دستور و فرهنگ لغات با زبان مکتوب (که دارای اشکالات فروان است) فرق دارد.حروف الفبای ژاپنی از سه سری حروف به نامهای هیراگانا (平仮名) و کاتاکانا (カタカナ) و کانجی (漢字) تشکیل شده است. کانجی در واقع سیستم نگارشی چینی است که معمولا برای نوشتن کلماتی که از زبان چینی وارد ژاپنی شده‌اند استفاده می‌شود. بر اساس برخی از کلمات کانجی، الفبایی به هیراگانا ابداع شده‌است که معمولا برای نوشتن کلمات اصیل ژاپنی استفاده می‌شود. الفبای دیگری نیز به نام کاتاکانا وجود دارد که برای نوشتن کلمات وارد شده به ژاپنی از انگلیسی و دیگر زبان‌ها استفاده می‌شود؛ برخی از حروف هیراگانا با کاتاکانا یکی است. از هیراگانا و کاتاکانا برای بیان چگونگی تلفظ کانجی هم استفاده می‌شود(فوریگانا).استفاده از حروف لاتین برای نوشتن کلمات ژاپنی نیز مرسوم است و به آن روماجی (یا رومانجی) گویند.